Hondenosteopathie

Osteopathie

Wat is hondenosteopathie?

De osteopathie is een geneeswijze die het lichaam als een eenheid beschouwt. Het lichaam is opgebouwd uit verschillende systemen die elkaar beïnvloeden en goed op elkaar afgestemd moeten zijn. Dit principe geld ook voor het hondenlichaam. 

Voorbeelden van deze systemen zijn onder andere het zenuwstelsel, het spierstelsel, de organen en de huid. Deze systemen functioneren altijd in een evenwicht. 

Om in een gezond evenwicht te kunnen blijven is het onder andere noodzakelijk dat alle structuren in het lichaam kunnen bewegen. Dus niet alleen de gewrichten en spieren moeten kunnen bewegen, maar ook de huid, het onderhuids bindweefsel, de organen en de bloedvaten. Meestal is deze beweeglijkheid heel klein, maar wel noodzakelijk voor het normaal functioneren van die structuur. Is de beweeglijkheid ergens verstoord, dan raakt het evenwicht in het lichaam ook verstoord.

Wanneer een lichaam gezond is, heeft het een natuurlijk vermogen om storingen die optreden zelf te verhelpen. Door verschillende oorzaken, bijvoorbeeld door een ongelukje, een periode van ziekte en dergelijke, kan dit evenwicht zo verstoord raken dat het lichaam niet meer in staat is dit zelf te compenseren. Is er een verstoring van beweeglijkheid in een bepaald systeem dan kan dit tevens een verstoring in een ander systeem geven. Zo kan een oorzaak - gevolgketen ontstaan. De osteopaat kan door het herstellen van de beweeglijkheid helpen in het oplossen van het probleem. Doordat de verschillende systemen zo nauw samenwerken, betekent dit dat het lichaam door de osteopaat altijd in zijn totaliteit wordt behandeld.

De osteopathie werkt in drie systemen: 

In de osteopathie wordt het lichaam verdeeld in drie systemen. Deze systemen werken dus samen om het evenwicht in het lichaam te bewaren.

1) Het parietale systeem

Dit systeem omvat het bewegingsapparaat. Onder het bewegingsapparaat vallen bijvoorbeeld spieren, botten, pezen en gewrichten en de wervelkolom.

Bij honden is er veel variatie in bouw. Een bepaalde bouw kan gevoeligheid voor bepaalde aandoeningen aan het bewegingsapparaat meegeven. Bepaalde rassen zijn bijvoorbeeld gevoeliger voor het ontwikkelen van rugklachten dan andere. Bij andere rassen zie je bijvoorbeeld veel eerder heup- of elleboogklachten.

2) Het viscerale systeem

Hieronder vallen alle inwendige organen (o.a. het spijsverteringsstelsel, het ademhalingsstelsel) en de bloedvaten.

Het viscerale systeem van de hond (een vleeseter) is anders dan dat van bijvoorbeeld een paard (planteneter). Alleen in het spijsverteringssysteem vinden we al grote verschillen. Een hond heeft bijvoorbeeld een heel ander gebit dan een paard. 

Ook de bouw van het maag/darmstelsel is anders. Vleeseters zoals de hond hebben een relatief grote maag, maar een veel korter maag/darmkanaal dan planteneter. De reden hiervoor is dat plantenmateriaal een andere bewerking nodig heeft voor het door het lichaam kan worden opgenomen dan vlees.

3) Het cranio-sacrale systeem

Hieronder vallen de schedel (het cranium) en het heiligbeen (het sacrum) en de verbinding tussen deze twee structuren via de wervelkolom, het ruggenmerg en de ruggenmergsvliezen. Net zoals alle andere structuren in het lichaam hebben ook de schedel en het heiligbeen een bepaalde beweeglijkheid. De schedel is opgebouwd uit een aantal verschillende botten. Door deze opbouw kan er een kleine beweging in de schedel plaatsvinden.

Bij honden is heel veel variatie in de vorm van de schedel. Ondanks deze verschillen in de bouw van de schedel bij de verschillende rassen is beweeglijkheid in elke schedel mogelijk.

De schedel en het heiligbeen zijn met elkaar verbonden via de wervelkolom. Problemen in de wervelkolom zullen dus ook vaak het cranio-sacrale systeem beïnvloeden.

Verstoorde beweeglijkheid in dit systeem kan bijvoorbeeld hormonale problemen, hoofdpijn en gedragsveranderingen geven.